สวัสดีครับเพื่อนๆ ผมเป็นคนที่ชอบศึกษาประวัติศาสตร์และบุคคลในประวัติศาสตร์ ยิ่งโดยเฉพาะประวัติศาสตร์จีนนั้นยิ่งชอบมาก อาจจะเป็นเพราะมีเชื้อสายจีนจากการที่อาม่าของผมอพยพนั่งเรือสำเภามาที่เมืองไทย และตอนผมเด็กอาม่าก็ชอบเล่าเรื่องราวตอนอพยพของท่านให้ฟัง และก็พยายามสอนภาษาจีนให้ผม ส่วนผมก็เป็นเด็กดีพยายามตั้งใจที่จะไม่ฟัง :) ก็เลยไม่ได้ใช้ภาษาจีนเลยและก็ไม่เคยสนใจเรื่องราวลักษณะแบบนี้มาก่อน จนกระทั่งภายหลังจากที่อาม่าผมเสียไป ผมจึงเกิดแรงบันดาลใจในการศึกษาเรื่องราวเกี่ยวกับประเทศจีนมากขึ้น และเรื่องราวที่ผมศึกษาเป็นเรื่องแรกก็คือเรื่องราวเกี่ยวกับการรวมแผ่นดินจีนในสมัย "ฉินซือหวองตี้" หรือที่คนไทยเรียกว่า "จิ๋นซีฮ่องเต้" นั่นเอง
ประวัติ
ในปีที่ 246 ก่อน ค.ศ. ปลายราชวงศ์โจว จวงเซียงหวางกษัตริย์แห่งแคว้นฉินสิ้นพระชนม์ อิ๋งเจิ้งราชโอรสขึ้นครองราชย์เป็นอ๋องรุ่นที่ 13 ของแคว้นฉิน ในขณะที่มีพระชนมายุเพียง 13 พรรษา ทรงมีพระนามว่า ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้ง แต่ในระหว่างที่ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งยังทรงพระเยาวน์อยู่นั้น อัครมหาเสนาบดีชื่อหลี่ปู้เหวย (นายกรัฐมนตรี) เป็นผู้สำเร็จราชการแทน ซึ่งยังคงดำเนินตามนโยบายเดิมของแคว้นฉิน คือ สร้างแคว้นฉินให้เข้มแข็ง และรวม 6 แคว้นเข้าเป็นอาณาจักรหนึ่งเดียวให้จงได้
การรวมแผ่นดิน
ในปลายยุคสมัยราชวงศ์โจว ประเทศจีนแบ่งเป็น 7 แคว้น ประกอบไปด้วย แคว้นฉิน แคว้นฉี แคว้นฉู่ แคว้นจ้าว แคว้นเว่ย แคว้นเอี้ยน แคว้นหัน ความคิดที่จะรวบรวมประเทศให้เป็นหนึ่งของแคว้นฉินนั้นไม่ได้มีมาตั้งแต่ต้น แต่เริ่มมีมาตั้งแต่ฉินอ๋องรุ่นที่ 7 ในสมัยของ ฉินอ๋องเสี้ยวกง, ฉินอ๋องฮุ่ยหวาง, ฉินอ๋องอู่หวาง, ฉินอ๋องเจาหวาง, ฉินอ๋องเสี้ยวเหวินหวาง, ฉินอ๋องจวงเซียงหวาง นับได้ 6 รุ่น แต่มาสำเร็จเอาในรุ่นที่ 7 ในสมัยของฉินอ๋องอิ๋งเจิ้ง ซึ่งเป็นอ๋องรุ่นที่ 13 ของราชวงศ์ฉิน
ต่อไปนี้คือเหตุการณ์ในการรวมประเทศของฉินอ๋องอิ๋งเจิ้ง
ในปีที่ 230 ก่อน ค.ศ. ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งทรงมีบัญชาให้แม่ทัพอิ๋งเฉิงเป็นผู้บัญชาการ นำทหาร 10,000 คน ไปตะวันออกเพื่อทำลายแคว้นหัน เพราะแคว้นหันเป็นหนึ่งในสองแคว้นที่ติดกับแคว้นฉินและฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งใช้ยุทธวิธีผูกมิตรแคว้นไกลทำลายแคว้นใกล้ และจับตัวหันอ๋องแล้วปลดเป็นสามัญชน เป็นประชาชนของแคว้นฉิน ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งจึงสามารถล่มสลายแคว้นหันได้สำเร็จ รวมแคว้นหันเข้าเป็นเขตหนึ่งของแคว้นฉินได้เป็นแคว้นแรก
ในปีที่ 228 ก่อน ค.ศ. แม่ทัพหลี่มู่แห่งแคว้นจ้าวต่อต้านกองทัพของแคว้นฉินอย่างเข้มแข็ง ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งจึงใช้ทองเป็นสินบนซื้อกัวไคขุนนางคนสนิทของจ้าวอ๋องไว้เป็นไส้ศึก จนแม่ทัพหลี่มู่ถูกปลดจากตำแหน่งและถูกฆ่าตาย หลังจากนั้น ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งก็สามารถพิชิตแคว้นจ้าวรวมแคว้นจ้าวเข้าเป็นเขตหนึ่งของแคว้นฉินได้โดยสะดวก
แต่ในการสยบแคว้นจ้าวนั้นยากกว่าที่คาดคิดไว้มากเนื่องจาก แม้ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งยึดครองแคว้นจ้าวแล้ว แต่กลับไม่สามารถครองใจประชาชนแคว้นจ้าวได้ ประชาชนแคว้นจ้าวทั้งหมดไม่ยอมทำตามและไม่ยอมเป็นประชาชนของแคว้นฉิน ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งจึงบัญชาให้ทหารสังหารหมู่ประชาชนชาวแคว้นจ้าวทั้งหมดโดยการฝังทั้งเป็น ครั้นเมื่อเสร็จสิ้นการสังหารหมู่แล้ว ซานเกิงองค์รักษ์คนสนิทของฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งทนไม่ได้ที่เห็นการสังหารหมู่อย่างโหดเหี้ยมทารุณจึงทูลทัดทานว่า “ครั้งนี้ฆ่าคนมากเกินไป คนชั่วก็ฆ่า.. คนดีก็ฆ่า ทหารก็ฆ่า ประชาชนก็ยังฆ่า ไม่ว่าผู้หญิงหรือเด็กถูกฆ่าหมด” แต่ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งตรัสกลับมาว่า “ออกรบแล้วไม่ฆ่าคนเหรอ เจ้ารู้ได้ยังไงว่าเจ้าไม่เคยฆ่าคนดี เจ้าฆ่าคนเลวทั้งหมดเหรอ” ซานเกิงทูลตอบว่า “ซานเกิงไม่ฆ่าคนแก่ ไม่ฆ่าผู้หญิง ไม่ฆ่าเด็ก คนที่ไม่มีอาวุธ ซานเกิงไม่ฆ่า” แต่ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งตรัสกลับมาว่า “ข้าก็เหมือนเจ้านั่นแหละ คนไม่มีอาวุธข้าไม่ฆ่า ศัตรูของเจ้าอยู่ข้างหน้า แต่ศัตรูของข้ามีอยู่ทุกที่ ศัตรูของเจ้าถือมีดดาบเป็นอาวุธ แต่ศัตรูของข้าถืออาวุธทุกชนิด นอกจากมีดดาบแล้ว ก็ยังมีความแค้น ความเจ็บปวดที่ทารุณและคำสาปแช่ง ล้วนเป็นอาวุธของพวกเขา ศัตรูของเจ้าจะทำร้ายร่างกายของเจ้า แต่ศัตรูของข้าต้องการโค่นบัลลังก์ของข้า ขัดขวางการปกครองของข้า”
ในปีที่ 225 ก่อน ค.ศ. ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งทรงมีบัญชาให้แม่ทัพใหญ่หวังเจี้ยนเป็นผู้บัญชาการ แม่ทัพหลี่ซิ่นเป็นรองผู้บัญชาการ นำทหาร 300,000 คน ยึดแม่น้ำอี้สุ่ยและตูกังเมืองอู่ข้าวอู่น้ำที่สำคัญของแคว้นเอี้ยนได้สำเร็จ จึงสามารถล่มสลายแคว้นเอี้ยนและรัชทายาทเอี้ยนตันฆ่าตัวตาย รวมแคว้นเอี้ยนเข้าเป็นเขตหนึ่งของแคว้นฉิน
แต่ในระหว่างการทำสงครามกับแคว้นเอี้ยนนั้นกลับมีเหตุการณ์ที่ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้งไม่คาดคิดมาก่อน ซึ่งก็คือ รัชทายาทเอี้ยนตันแอบส่งราชทูตจิงเคอเข้าไปลอบปลงพระชนม์ฉินอ๋องอิ๋งเจิ้ง นับเป็นหนึ่งในเหตุการณ์สำคัญที่มีการบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์และมีการนำไปสร้างเป็นภาพยนต์ด้วย
สยบไป 3 แคว้นแล้ว เหลืออีก 3 แคว้นเอาไว้ตอนหน้านะครับ!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น